We're gonna have a baby!
Już od jakiegoś czasu zauważyłam, że to mężczyźni szybciej dojrzewają do
roli bycia ojcem. U pierwszej pary mnie to zdziwiło, bo w głowie mam stereotyp
kobiety, która pragnie rodziny. Ale mężczyzna? Nigdy nie słyszałam, aby któryś z moich znajomych mówił, że chce mieć
dzieci. Hmnnn .... czy to czasy się zmieniają?? Nie. To my się zmieniamy.
Dojrzewamy. Żeby nie powiedzieć starzejemy się :D Fakt, współczesne kobiety
starają się pogodzić wszystko:
karierę z macierzyństwem, ognisko
domowe i dom z przedsiębiorczością, przebojowością i oddaniem w pracy.
Gdzieś w tym wszystkim myśl o dziecku pojawia się zazwyczaj koło 30-stki, bo zwykle chcemy jeszcze coś zrobić, coś przeżyć, coś zobaczyć, bo dziecko zmieni nasz świat, bo już nie będziemy tylko we dwoje, albo tak jak to było w moim przypadku, bo otaczające nas kobiety już posiadające dzieci dają przykłady macierzyństwa, które MNIE nie odpowiadały.
Mężczyzna od wieków się nie
zmienił. Jeśli znajdzie odpowiednią kobietę, wszystko robi po kolei: zaręczyny,
ślub, wspólne mieszkanie i wreszcie przychodzi czas na potomstwo oraz
zasadzenie dębu.
Aż tu pewnego letniego, niedzielnego poranka udałam się w odwiedziny do ukochanej "siostrzyczki" (całuski dla Ciebie Kochana), którą przez wgląd na odległe miejsce zamieszkania widuję niezwykle rzadko. Moim oczom ukazał się idealny obrazek: uśmiechnięty bobas, który od razu mnie w sobie rozkochuje. Odprężona mama, która się nie miota, nie rzuca, nie panikuje, po prostu ze mną rozmawia. O wszystkim, szczerze, a nie jedynie rozpływająca się nad cudem własnego dziecka. Do tego pozytywnie zakręceni dziadkowie, dla których wnuczuś jest oczkiem w głowie, dzielnie wspierający uśmiechniętą mamę. Wtedy uwierzyłam, że można jednocześnie być kobietą i spełnioną matką, uśmiechać się oraz interesować innymi ludźmi, nie zatracając siebie.
Aż tu pewnego letniego, niedzielnego poranka udałam się w odwiedziny do ukochanej "siostrzyczki" (całuski dla Ciebie Kochana), którą przez wgląd na odległe miejsce zamieszkania widuję niezwykle rzadko. Moim oczom ukazał się idealny obrazek: uśmiechnięty bobas, który od razu mnie w sobie rozkochuje. Odprężona mama, która się nie miota, nie rzuca, nie panikuje, po prostu ze mną rozmawia. O wszystkim, szczerze, a nie jedynie rozpływająca się nad cudem własnego dziecka. Do tego pozytywnie zakręceni dziadkowie, dla których wnuczuś jest oczkiem w głowie, dzielnie wspierający uśmiechniętą mamę. Wtedy uwierzyłam, że można jednocześnie być kobietą i spełnioną matką, uśmiechać się oraz interesować innymi ludźmi, nie zatracając siebie.
To był ten dzień, gdy świadomie podjęłam
decyzję o własnym dziecku.
Dwa miesiące później naszym oczom ukazały się dwie kreski na teście ciążowym. Radości nie było końca. Obydwoje bardzo się wzruszyliśmy, a dodam, że okazywanie emocji nie jest najmocniejszą stroną mojego męża.
I tak zaczęła się moja przygoda: MY AND MY BABY!
Hej! Witam na moim blogu. Mam na imię Magda i bardzo się cieszę, że tu jesteś.
Mam nadzieję, że zostaniesz ze mną na dłużej i dasz się poznać, pozostawiając komentarz :) Jestem bardzo ciekawa Twoich opinii. Rozsiądź się wygodnie, bez wyrzutów sumienia złap kawałek czekolady, kubek gorącej herbaty i razem ze mną kolekcjonuj swoje magiczne chwile.
A jeśli spodobał Ci się tekst zrobisz mi ogromną przyjemność dzieląc się nim z innymi.
A bientot!
12 komentarze
szczęście dla każdego, dzieci największym skarbem narodu !
OdpowiedzUsuńbardzo fajnie napisane, za 25 lat będzie to najpiękniejszy prezent dla Tojego dziecka. Super, proszę o kontynuację.
OdpowiedzUsuńbędzie kontynuacja, jak najbardziej :D
UsuńAutorko, piszesz tak dojrzale, jestem bardzo ciekawa, w jakim jesteś wieku :) Czy to tajemnica? ;)
OdpowiedzUsuń:) przekornie powinnam zapytać, a na ile wyglądam :) Aż się boję odpowiedzieć, choć to żadna tajemnica, że mam magiczną 30-stkę :)
UsuńDojrzale? ... hmnnn... to chyba przez ciążę - troszkę się w życiu i głowie przestawia.
Pytanie do Ciebie brzmi zaś czy to dobrze, czy to źle??
ciepluchno pozdrawiam :)
Och wyglądasz dużo młodziej :) Dlatego tym bardziej cieszę się, że jesteś w moim wieku, bo właśnie szukałam bloga prowadzonego przez... rówieśniczkę ;) Jednak inaczej czyta się kogoś 5 czy 7 lat młodszego, więc jestem bardzo miło zaskoczona. Będę zaglądać, a tymczasem życzę wszystkiego dobrego! :)
UsuńBardzo Ci dziękuję! :) będzie mi niezmiernie miło gościć Cię na moim blogu :) wszelkie uwagi i podpowiedzi zawsze mile widziane. Zapraszam też na funpage na facebooku, gdzie są informacje o świeżych postach i nieco więcej: https://www.facebook.com/pages/Save-the-Magic-moments/1408775472691512?ref=hl
UsuńŚciskam!
Pięknie, że dzielisz się z nami swoim życiem:):)
OdpowiedzUsuńA mnie jest miło, że chcecie o tym czytać :) Bardzo dziękuję za miły komentarz :)
UsuńBloga założyłam, bo chciałam mieć swojego. Nie samą pracą człowiek żyje. Uważam, że w życiu liczy się coś więcej.
Ach, pamiętam ten dzień jak dziś! To było 5 lutego 2014 (mały jeszcze w brzuchu!). Byłam tak zdziwiona i przerażona wynikiem testu, że aż musiałam pójść z mężem na łyżwy :D
OdpowiedzUsuńOh dlaczego łyżwy
UsuńGratuluję! Trzymam kciuki za szybkie i szczęśliwe rozwiązanie :*
Na łyżwach wspaniale można było odreagować stres, choć z chwilą ujrzenia drugiej kreski stałam się automatycznie 10 razy bardziej ostrożna ;) To była piękna niespodzianka od losu i stres, towarzyszył mi tylko pierwszego dnia :)
UsuńDzięki! Pozdrawiam cieplutko :*