Save the Magic Moments : Czekając na... TEN DZIEŃ

Czekając na... TEN DZIEŃ - dziewiąty miesiąc ciąży

30 kwietnia 2014

Dobiłyśmy do końca. Ostatni miesiąc ciąży. Nieprawdopodobne. Nie mogę uwierzyć, że minęło już 9 miesięcy. W zasadzie jestem jak tykająca bomba. Mogę zacząć rodzić w każdej chwili. To lekko przerażające. Nie wiedzieć, kiedy się zacznie. Jak przystało na weekend majowy walizka spakowana :) Mąż się śmieje, że jadę do SPA :) Ładne mi spa. Nie ruszam się z domu bez wyników badań i skierowania do szpitala. Na lodówce wisi kartka, co dopakować w ostatniej chwili i telefon do szpitala. W komórce ustawiona grupa kontaktów do powiadomienia o narodzinach. Czekamy. Tryb STANDBY włączony. Znajomi odwiedzając mnie wchodzą niepewnie. Przyglądają się, czy nie zacznę rodzić. A my staramy się normalnie funkcjonować, choć z domu wychodzę tylko w asyście męża :)

9 miesięcy. To wydaje się długi okres czasu. A nie jest. Mija błyskawicznie. Może dlatego, że jest tak kolorowo. Dlatego, że każdy dzień przynosi inne doznania, dolegliwości i inne radości. Teraz np. odczuwam mega łaknienie. Ciągle coś dziamię. Ssie mnie. Zwłaszcza na słodycze. Mam zachciewajki. W minioną sobotę jechaliśmy na mój ukochany torcik malinowy do Sowy :) W sumie, nic w tym dziwnego. Mała właśnie rośnie. W zasadzie tylko rośnie i ćwiczy, bo wszystkie narządy ma już wytworzone. A nasze maleństwo ćwiczyć uwielbia. Mój brzuch przybiera przeróżne formy. Nawet teraz, jak do Was piszę, troszkę mnie wykrzywia. Co więcej, nasza Niuśka jest już taka cwana, że nie tylko kopie. Wyciąga sobie nóżki i tak sobie leży, jak na plaży. A ja się skręcam. Nóżka mi odstaje z boku na jakieś 4 cm od brzucha. Berbeć jeden :) Bunio wystrzelił z dnia na dzień do przodu. Jest sterczący niczym silikon :) W pasie mamy 101,5 cm :) Przytyłyśmy też 2 kg, w ciągu ostatnich 2 tygodni. W sumie nieźle się trzymam, bo całościowo w stosunku do wagi sprzed ciąży przybrałam jedynie 9 kg. Jednak Bunio utrudnia życie. Ciężko się śpi. Drętwieją mi już dłonie, przez co się budzę co kilka godzin. Paluszki mam jak serdeleczki. Stópki też puchną. Odkłada się woda w organizmie. Zastanawiałam się, po co sprzedają kremy do stóp dla ciężarnych. No teraz już wiem. Przydają się. Buty ciężko włożyć. Skarpetki ciężko ubrać. Chodzimy niczym pingwinek, z nóżki na nóżkę. Pić chce nam się bez przerwy. Wytuptałam własną ścieżkę do kibelka. Wyglądam naprawdę przerozkosznie. Mąż jest moim wybawieniem. Ktoś mnie musi wypchnąć z samochodu, albo z niego wyciągnąć. A przecież ja aż tak nie przytyłam. Mimo wszystko, jest ciężej. Z dnia na dzień. Ale... na koniec powiem to, co powie Wam każda matka. Pomimo uciążliwych dolegliwości, pomimo, że wasze ciało przestaje Was słuchać i zamieniacie się w avatara - ciąża to przepiękny okres w życiu. Wiem, wiem, oklepany frazes. No tak po prostu jest, choć z początku wcale się tego tak nie postrzega.

W ostatnim miesiącu mieliśmy kilka przemiłych momentów. Tatuś przebiegł maraton, ze znakomitym czasem, poprawiając swój czas aż o pół godziny. Dla maratończyka to milowy krok na przód. Myślę, że to zasługa naszego dziecka, bowiem przed wyjściem sprzedała mu soczystego kopniaka. I to dosłownie, akurat jak się przytulałam. Poczuł :) Ja zrobiłam się ckliwa, więc stojąc na mecie robiły mi się mokre oczy na widok każdego ojca wbiegającego na metę z dziećmi. No i jak zobaczyłam czas mojego męża - też się popłakałam. Były święta Wielkanocne, a przy święconce spotkaliśmy księdza, który udzielał nam ślubu. Uznałam to za dobry znak :) Zrobiliśmy sesję brzuszkową i na maksa staramy się wykorzystywać czas we dwoje, chadzając na randki i spędzając jak najwięcej czasu razem. Spakowani, zwarci i gotowi czekamy na ten dzień... dzień narodzin naszej córuchny.

Co Wam mogę poradzić? Notujcie sobie gdzieś swoje wspomnienia i uczucia. To się bardzo szybko zaciera. Gdyby nie blog pewnie nie pamiętałabym o tak wielu sprawach. Załóżcie dziennik, albo piszcie w zwykłym kalendarzu i róbcie sobie zdjęcia. Jak najwięcej zdjęć. Wszystkie moje znajome podkreślają, jak bardzo żałują, że nie mają pamiątek w postaci fotografii z okresu ciąży. Nie popełniajcie tego błędu. Ja mam nadzieję, że już niebawem podzielę się z Wami moją sesją brzuszkową. Wyszła przecudnie. Jedno zdjęć na górze posta.

Mam nadzieję, że czytając moje wynurzenia poczułyście się lepiej, a te z Was które ciążę dopiero planują, znajdą tu wsparcie i ukojenie. Liczę na to, że kiedyś się pochwalicie ciążą, podzielicie odczuciami i doznaniami, jakie Wam dzidzia zafunduje. Mamy trzymają się razem i chętnie wspierają nawzajem. Jeśli więc macie jakieś problemy, rozterki, wątpliwości nie krępujcie się pisać, czy w komentarzach, czy na funpage'u, czy na maila.

Pamiętajcie, że każda ciąża wygląda inaczej. Tak, jak my jesteśmy różne, tak różnie przez nie przechodzimy. Cały ten okres starałam się Wam opisywać szczerze. Jak to naprawdę wszytko wygląda, z czym to się je. Chciałam Wam pokazać, że cokolwiek poczujecie jest to absolutnie normalne i nie jesteście w tym osamotnione. Każdy miesiąc cechował się innymi objawami, innymi dysfunkcjami, innym samopoczuciem. Dla osób, które jeszcze nie czytały moich wspomnień serdecznie zapraszam na cały cykl ciążowy...

Przerwa na blogu jest nieunikniona. Mam nadzieję, że mi ją wybaczycie i będziecie tu dalej zaglądać. Jak nagle zniknę - wiecie, gdzie jestem i co a raczej Kto mnie zajmuje :) Trzymajcie więc proszę za nas kciuki. Wrócę do Was z nową porcją wrażeń, jak tylko się z córcią lepiej poznamy i nieco ogarniemy.

Miłego majówkowania!

Hej! Witam na moim blogu. Mam na imię Magda i bardzo się cieszę, że tu jesteś. Mam nadzieję, że zostaniesz ze mną na dłużej i dasz się poznać, pozostawiając komentarz :) Jestem bardzo ciekawa Twoich opinii. Rozsiądź się wygodnie, bez wyrzutów sumienia złap kawałek czekolady, kubek gorącej herbaty i razem ze mną kolekcjonuj swoje magiczne chwile. A jeśli spodobał Ci się tekst zrobisz mi ogromną przyjemność dzieląc się nim z innymi. A bientot!

6 komentarze

Anonimowy30 kwietnia 2014 14:22
Przepiękny wpis i zdjęcia!
Ja kończę czwarty miesiąc i aż poczułam ten dreszczyk emocji!
Przy okazji, nie wiedziałam, ze trzeba mieć skierowanie do szpitala, myślałam, że wpada się na porodówkę z hasłem: "Rodzę!" i reszta dzieje się sama.
Życzę powodzenia i z niecierpliwością oczekuję kolejnych wpisów, a najbardziej... pierwszych zdjęć Niuni :)))
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agnieszka Kowalczyk5 maja 2014 10:20
Torcik malinowy z Sowy... hmm...mniam... kilka dni temu gościł na urodzinowym przyjęciu mojej 5-cio letniej córeczki Klauduni:)
Pozdrawiamy Agnieszka
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi